Nowy kierunek studiów podyplomowych „Psychologiczne wsparcie dzieci i młodzieży w kryzysie”

Studia podyplomowe „Psychologiczne wsparcie dzieci i młodzieży w kryzysie” przygotowują do udzielania skutecznej pomocy psychologicznej dzieciom i młodzieży przeżywającym trudności emocjonalne, społeczne czy sytuacje kryzysowe.

Prof. Mirosława Nowak-Dziemianowicz wyjaśnia, dlaczego ten kierunek jest tak ważny i potrzebny w dzisiejszym świecie:

Niewiele rzeczy możemy powiedzieć dzisiaj z taką pewnością jak to, że dzieci i młodzież potrzebują  psychologicznego wsparcia. Odpowiedzialnych za ten stan rzeczy jest kilka nowych, ważnych zjawisk.

Potrzeba ta wynika przede wszystkim z gwałtownej zmiany, która staje się cechą charakterystyczną naszej teraźniejszości, zmiany której nie  rozumiemy, w której nie zawsze potrafimy się odnaleźć. Poczucie zagubienia, utraty ciągłości, oczywistości pewnych zachowań, stylów życia czy własnych wyborów staje się dziś udziałem zarówno ludzi dorosłych, jak i młodych, dorastających i tych najmłodszych, o których przyzwyczailiśmy się myśleć jak o beztroskich, radosnych, korzystających z życia dzieciach. Zarówno dorosłość jak i młodość oraz dzieciństwo stały się dzisiaj swoistym polem minowym, po którym kroczymy niepewnie, gdyż nasze tradycyjne, znane i oswojone przez socjalizację, wychowanie, rodzinę, grupę rówieśniczą wzorce zachowań utraciły swą jednoznaczność, bezpieczną pewność, swoje oparcie w tradycji. Wydaje się, że nieodłączną częścią tej zmiany powinno być poczucie odpowiedzialności, zarówno za jej przebieg, jak i konsekwencje. Niestety mamy dzisiaj do czynienia ze swoistym paradoksem. My - ludzie dorośli, autorzy tej zmiany także sobie z nią, z jej następstwami oraz niezwykłą wprost dynamiką nie radzimy. A nasze dzieci, młodzież, młodzi dorośli oczekują wsparcia od nas - swoich rodziców, nauczycieli, wychowawców. Brakuje nam wspólnej wizji naprawy tego, co zmieniło się w sposób rujnujący poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. Pozbawieni oparcia w pewnych, zakorzenionych w przeszłości i tradycji wzorach utraciliśmy niezbywalny warunek naszej egzystencji - utraciliśmy bezpieczeństwo ontologiczne.  Bezpieczeństwo ontologiczne to przekonanie, że gdzieś wśród innych ludzi jestem u siebie, na swoim miejscu, że mogę się tam zadomowić, mogę zaufać otoczeniu (zarówno w wymiarze materialnym, jako miejscu, oraz społecznym, jako innym ludziom). Bezpieczeństwo ontologiczne to zgeneralizowane zaufanie do innych ludzi, do miejsc i zdarzeń. To poczucie, że bez groźnego ryzyka możemy realizować własne plany, własne potrzeby i oczekiwania. Młodzi ludzie skarżą się na utratę zaufania, czują, że otacza ich albo wrogość i bezustanna kontrola, albo nieracjonalne, wygórowane oczekiwania, których nie potrafią, nie mogą spełnić. Uczestniczący w moich badaniach z problemem tym związanych młody człowiek stwierdził, iż jego rówieśnicy czują się dzisiaj w swoim kraju identycznie jak Uchodźcy, jak uciekający przed wojną ludzie. Nie wiedzą, co ich czeka, jaka będzie ich przyszłość, na kim można polegać, do kogo można zwrócić się z prośbą o pomoc.

I właśnie z tą utrata bezpieczeństwa ontologicznego oraz podstawowego zaufania wiąże się kolejny problem, z powodu którego dzieci i młodzież potrzebują dzisiaj psychologicznego wsparcia. To problem osamotnienia, poczucia wyobcowania i alienacji. Charakterystyczna dla człowieka, a bardzo silna w okresie dojrzewania potrzeba przynależności, potrzeba bycia częścią jakiejś wspólnoty, nie jest lub nie może być dzisiaj zaspokojona zawsze wtedy, kiedy w czyimś życiu dochodzi do głosu. Dzieci, młodzi skarżą się dzisiaj na to, że nikt ż nimi tak naprawdę nie rozmawia, nikt ich nie słyszy, nikt nie dostrzega ich autentycznych potrzeb. Zapatrzeni w siebie, pędzący po rynkowo zdefiniowany sukces dorośli, nawet wtedy, kiedy myślą, że dzięki zasobom finansowym zaspakajają jakieś ważne dla ich dzieci potrzeby, nie potrafią naprawdę zobaczyć, usłyszeć tego, co dziecko, co młody człowiek ma im naprawdę do powiedzenia. Rodzi się wówczas poczucie niewidzialności, poczucie zredukowania własnej osoby do nic nie znaczącego elementu jakiejś większej całości. Samotne dzieci, samotna młodzież, samotni dorośli potrzebują autentycznych, szczerych i bliskich relacji, których często nie potrafią budować.

Temu osamotnieniu towarzyszy dzisiaj permanentny lęk. Można wskazać na cztery, archetypiczne rodzaje lęku, na jaki narażony jest dzisiaj człowiek:

• Lęk przed rezygnacją z siebie, zależnością, utratą własnego „ja”.
• Lęk przed samorealizacją, przed samorozwojem, związanym z groźbą utraty poczucia bezpieczeństwa i izolacją.
• Lęk przed zmianą, związany z poczuciem permanentnej niepewności i kruchości własnej egzystencji.
• Lęk przed wszelką koniecznością, przed determinizmem, przed tymi uwa­runkowaniami naszej egzystencji, na które nie mamy wpływu, których nie możemy kontrolować.

Człowiek dorosły ma ogromny repertuar zachowań pomocnych w radze­niu sobie z lękiem. Tych wszystkich możliwości nie ma dziecko, które w  sytuacji generującej lęk nie rozu­mie jej przyczyn, nie wie, jak ta sytuacja się potoczy, jak będzie długo trwała i jakie mogą być jej konsekwencje. To sprawia, że doświad­czanie lęku przez dziecko zostawia długotrwałe ślady, które mogą determinować różne jego zachowania, także w życiu dorosłym.

Nieufni, osamotnieni, pełni lęku, zanurzeni w świecie, który zmienia się tak szybko, że czasem nie sposób za tym nadążyć dzieci i młodzież potrzebują mądrych, wspierających dorosłych. Dorosłych, którzy po to, by sprostać tym oczekiwaniom sami muszą zadbać o swój rozwój, swoją wiedzę, swoje umiejętności. I dla nich właśnie są proponowane przez nas studia podyplomowe „Psychologiczne wsparcie dzieci i młodzieży w kryzysie”.

Studia adresowane są do tych, którzy:

1. Interesują się tym, co dzieje się dzisiaj z nami wszystkimi: dorosłymi, młodymi, dziećmi
2. Pragną zrozumieć stale zmieniający się świat, trudności, cierpienia i problemy, które z tej permanentnej zmiany wynikają
3. Chcą zyskać dostęp do metod diagnostycznych, które pozwolą rozpoznać problemy emocjonalne, poznawcze, interakcyjne na każdym ich etapie
4. Chcą poznać sposoby działania na rzecz ludzi, którzy nie radzą sobie z problemami codziennego funkcjonowania
5. Pragną pomagać sobie i innym w oparciu o aktualną, profesjonalną wiedzę psychopedagogiczną
6. Chcą zdobyć uniwersalne kompetencje, niezbędne  w dzisiejszym skomplikowanym świecie,  pełnym sytuacji prowadzących do kryzysów, komplikującego życie lęku oraz rozwojowych blokad.

Wiedza, umiejętności i kompetencje zdobyte na studiach podyplomowych „Psychologiczne wsparcie dzieci i młodzieży w kryzysie” zostaną znakomicie wykorzystane w codziennym życiu, podczas relacji z innymi a także w profesjonalnej działalności opartej na pomaganiu innym, a także uczeniu ich sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych.

Tylko teraz: do 29 lutego 2024 r. bonifikata 1 000 zł

Uwaga! Możliwość uzyskania dofinansowania do 100% na studia MBA i podyplomowe w ramach Krajowego Funduszu Szkoleniowego!

Chcesz uzyskać więcej informacji – wypełnij formularz zgłoszeniowy KLIKNIJ